W Radiu Pogoda prezentujemy Państwu skecze i piosenki nagrywane podczas przedstawień kabaretu Tey w latach 70. i 80. ubiegłego wieku. Zenon Laskowik, Bohdan Smoleń, Janusz Rewiński i Krzysztof Jaślar w swoich popisowych numerach oraz utworach w aranżacjach Zbigniewa Górnego.
Nagrań dokonał Tadeusz Osipowicz, współpracownik Kabaretu Tey w tamtych czasach, a ich masteringiem zajęło się studio Blue Room Productions.
Zaczęły się próby. Trwały do późnej nocy, wymagały więc zgody władz na poruszanie się poza domem po godzinie 22:00. Zenek po próbach wracał zawsze wspólnie z Tadkiem Osipowiczem, obaj mieszkali na Osiedlu Bajkowym. Regularnie zatrzymywano ich po drodze przynajmniej raz, sprawdzając dokumenty i pozwolenia.
Program zainaugurowano 1 czerwca 1982 roku przy ulicy Woźnej – w siedzibie TEYATR-u®. O sprzedaż biletów nie trzeba było się w najmniejszym stopniu martwić. Widownia nie zawiodła. Zestresowana realiami, szukająca pocieszenia i rozrywki, dopisała tłumnie wykupując wszystkie, kosztujące niebagatelne 350 złotych bilety w kasie. Mówiło się, że teraz TEY® będzie się śmiał ze stanu wojennego. Wszak do tej pory, każdy program żywo dotykał tego, co aktualnie działo się w kraju. Widzowie jednak mocno się zdziwili…
„Przedszkole” nie było już tak lekkie w odbiorze, a i zabawne było w inny, niż dotychczas sposób. Choć na scenę wyszli ci sami artyści, którzy wcześniej do łez rozbawiali liczną publiczność, ich żarty stały się poważniejsze. Autorem scenariusza do tryptyku był w całości Zenek, a w tym czasie przeszedł on dość poważną odmianę ducha i świadomości.
Choć koncepcja zupełnie inna, to fabuła programu pozostała na początku w aktualnościach i nawiązywała w dużej części do stanu wojennego, ale inaczej, niż dotychczas. Ogół toczył się wokół placówki edukacyjnej dla przyszłych towarzyszy. W dużej willi powstało piękne i nowe przedszkole. No ale nie przyszli do niego ci, dla których zostało zbudowane – dzieci. Odpowiedzialny za powitanie podczas otwarcia dygnitarzy i zebranych gości kurator – Olek Gołębiowski, zaprosił stację telewizyjną. Zobaczywszy, że mury placówki pozostają puste i uświadomiwszy sobie, że będzie wstyd, wpadł w panikę. Współpracujące na różnych szczeblach władze, podawały sobie jednak pomocną dłoń. I tak, na otwarciu zjawiło się doprowadzone siłą przez MO dziecko. Głodne, dość nędznie ubrane – w tę rolę wciela się Bodzio Smoleń. Jest wychowawca – Zenek Laskowik, jest przedstawiciel pomocy zagranicznej – przyjaciel TEY-a®, artysta Peter Dopita, jest górnik – Tadzio Osipowicz, który wyrasta, nie wiadomo jak i kiedy spod sceny i zdezorientowany, próbuje się dowiedzieć, czy jest jeszcze w kraju czy może przekopał się już w tym stanie wojennym na drugą stronę? Są piosenki – śpiewany przez Tadka tekst „(…) ojczyzno leczona przez teledocentów i teleprofesorów – bądź uzdrowiona”, wywołuje na widowni odruch przemyśleń i refleksji. W innym utworze pod muzykę z „Czterech pancernych” pojawia się tekst „A my na tej Woźnej, ładnych parę lat”.
W pierwszym programie udział wziął Zenek Laskowik, Bodzio Smoleń, Olek Gołębiowski, Tadeusz Osipowicz, Jola Zdanowicz, Peter Dopita, Wojtek Michalski i Jerzy Banaś. Choć muzykę – bez zmian – skomponował Hubert Szymczyński, to zagrał ją już Szymon Rogalski – nowy kierownik muzyczny – zdolny muzyk po Państwowej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Scenografię stworzył Marek Sobociński.
Zrobiło się poważniej, inaczej i zaskakująco, widownia wciąż dopisywała. „Przedszkole” zagrano trzysta razy, w tym dwa spektakle na gościnnych występach poza Poznaniem.
Skeczu możecie Państwo posłuchać tu:
Materiały: Archiwum Tadeusza Osipowicza
Dodaj komentarz