Strona główna » Irena Santor przechodzi na emeryturę. Za to ją zapamiętamy

Irena Santor przechodzi na emeryturę. Za to ją zapamiętamy

2 sierpnia, 2021

Irena Santor kończy karierę. Słynna piosenkarka w rozmowie z agencją Newseria Lifestyle powiedziała, że „miała konkretny powód, żeby pożegnać się z estradą”. 86-letnia artystka ma już dosyć rutyny.

„Prawdę mówiąc, ja za długo pracowałam na akord, tzn. systematycznie, miesiąc w miesiąc ileś koncertów. To było męczące, w końcu mnie to tak dokładnie zmęczyło, że ja, brzydko mówiąc, skorzystałam z pandemii i powiedziałam, że żegnam się z estradą. Po prostu za dużo pracowałam i miałam konkretny powód, by pożegnać się z estradą. To już się stała trochę rutyna, a czego jak czego, ale tego w swoim zawodzie nie uznaję” – powiedziała Irena Santor w rozmowie z agencją Newseria Lifestyle.

Niedawno podobnie postąpił Jerzy Połomski a jego decyzję piosenkarka skomentowała następująco:

„Oczywiście żal mi, że Jurek odszedł z zawodu, bo on ma tak piękny głos, natura obdarzyła go tak pięknie brzmiącym głosem i w dodatku muzykalnością. Ale pewnego dnia postanowił już więcej nie śpiewać, nie wiem dlaczego, tak się czasem dzieje” – powiedziała.

Początek wielkiej kariery

Irena Santor (z domu Wiśniewska) urodziła się 9 grudnia 1934 roku w Papowie Biskupim na Pomorzu. Pierwsze kroki ku wielkiej karierze stawiała w Państwowym Zespole Ludowym Pieśni i Tańca „Mazowsze”, w którym w latach 1951-1959 była solistką. To właśnie z czasów „Mazowsza” pochodzi jej pierwszy wielki przebój, „Ej, przeleciał ptaszek”. Również podczas występów w zespole poznała skrzypka i koncertmistrza orkiestry radiowej Stanisława Santora, który później został jej mężem.

Po „Mazowszu”

W 1959 roku po odejściu z „Mazowsza” Irena Santor rozpoczęła karierę solową. Na zlecenie Władysława Szpilmana nagrała m.in. utwory „Maleńki znak” i „Embarras”, za który odebrała dwie nagrody na 1. festiwalu sopockim w 1961 roku. Współpracowała z kabaretami Wagabunda, U Kierdziołka i Karuzela Warszawska. W latach 1965–1966 występowała w Teatrze Syrena i Teatrze Ateneum, grając w spektaklach: „Zróbmy coś”, „Kram z piosenkami”, „Inne czasy” i „Ćwierć za kominem”. Wielkim przebojem Ireny Santor był utwór „Powrócisz tu”, którego wykonanie w 1966 roku przyniosło jej m.in. I nagrodę na na festiwalu w Opolu i III na festiwalu w Sopocie.

W kolejnych latach swój kunszt muzyczny udowadniała wielokrotnie, realizując wiele recitali telewizyjnych, takich jak: „Ja jestem twoja, czyli śpiewa Irena Santor”, „Malowanki polskie”, „Bez próby – I”. „Santor, Dzisiaj śpiewa się inaczej”, „Pieśni Stanisława Moniuszki: cz. 1 – Błyszczą krople rosy”, „cz. 2 – Płyń dźwięczny głosie”, „Chęć na życie” czy „Benefis Ireny Santor”. W latach 1965–1966 została uznana za najpopularniejszą piosenkarkę Polonii amerykańskiej. Brała udział w wielu festiwalach za granicą, w tym w Rio de Janeiro czy na Majorce i wielokrotnie koncertowała niemal na całym świecie: w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, w Azji i w Australii.

Nie tylko estrada

Podczas swej imponującej kariery artystycznej Irena Santor nie ograniczała się tylko do występów na scenie. W 1968 roku wystąpiła w filmie Stanisława Barei „Przygoda z piosenką” w roli gwiazdy Suzanne Blanche. Zrealizowała również wiele recitali telewizyjnych i programów radiowych, m.in. była współautorką cyklu „Irena Santor w Muzycznej Jedynce”, w którym zaprezentowała 46 felietonów dotyczących wydarzeń muzycznych i przedstawiających sylwetki twórców kultury.

Pożegnanie ze sceną (?)

Artystka w 1991 roku zakończyła występy estradowe, żeby skupić się na działalności charytatywnej i społecznej na rzecz Stowarzyszenia Polskich Artystów i Wykonawców Muzyki Rozrywkowej, którego była współzałożycielką w 1994 roku i któremu przewodniczyła przez niemal 10 lat.

6 kwietnia 2000, w Wielki Czwartek, Irena Santor dowiedziała się, że wykryto u niej nowotwór piersi. Na szczęście chorobę zdiagnozowano szybko i operacja w warszawskim Centrum Onkologii powiodła się. Artystka nie ukrywała swojej choroby i aktywnie wspierała akcje namawiania kobiet do profilaktycznych badań cytologicznych i mammograficznych. Zaangażowała si również w prace Polskiej Unii Onkologii, a także współpracowała z fundacjami Jolanty Kwaśniewskiej „Porozumienie bez barier” i Anny Dymnej „Mimo wszystko”.

Mimo że zapowiedziała koniec występów scenicznych, w 2002 roku Irena Santor wznowiła swoje koncerty, występując od czasu do czasu w różnych miastach Polski. W 2009 roku uświetniła wielkim koncertem w warszawskiej Sali Kongresowej swój jubileusz 50 lat pracy artystycznej.

Nagrody i wyróżnienia

W 2017 roku Akademia Muzyczna w Łodzi przyznała Irenie Santor tytuł doktora honoris causa. Artystka jest pierwszą osobą z branży rozrywkowej w Polsce, którą uhonorowano tym tytułem. Podczas swojej wspaniałej, wieloletniej kariery zdobyła również wiele innych nagród i wyróżnień, w tym tak prestiżowe jak: