Dlaczego trzeba leczyć jaskrę?

Wiele osób uważa, że dopóki dobrze widzą, nie ma sensu leczyć jaskry, ponieważ jest to choroba nieuleczalna. To bardzo poważny błąd, ponieważ nierozpoznana lub nieleczona prowadzi do nieodwracalnej utraty widzenia.

Wczesne wykrycie i leczenie jaskry może pozwolić na zachowanie widzenia

Brak subiektywnych objawów jaskry, które charakteryzują większość jej typów przez długi okres czasu jej trwania, w żadnym razie nie powinna być powodem nieleczenia.

Jeśli choroba jest wcześnie wykryta i prawidłowo leczona, w wielu przypadkach pozwala na zachowanie widzenia. Celem jej leczenia jest spowolnienie tempa pogarszania pola widzenia, a samo leczenie powinno być takie, byśmy je tolerowali i nie było uciążliwe.

Skoro nikt w rodzinie nie chorował na jaskrę, to i ja nie zachoruję?

Wiele osób twierdzi, że jest to choroba dziedziczna i skoro w mojej rodzinie nikt nie chorował, to i ja nie zachoruję. Niestety, nie jest to prawda. Dotyka ona wielu osób, które są jedynymi chorującymi na jaskrę w rodzinie.

Czynniki sprzyjające zachorowaniu

Pierwotna przyczyna jaskry nie jest znana. Poznane są tylko czynniki, które sprzyjają zachorowaniu, należą do nich między innymi:

• wiek powyżej czterdziestki,
• występowanie jaskry w rodzinie (I stopień pokrewieństwa: rodzice, rodzeństwo),
• krótkowzroczność,
• cienka rogówka,
• skłonność do marznięcia rąk i stóp,
• migrena.

Genetyczne pochodzenie jaskry

Genetyczne pochodzenie jaskry można wykryć u zaledwie 5-6 procent chorych, u których choroba najczęściej rozwija się w młodym wieku. U większości chorych, u których choroba rozwija się w dojrzałym lub starszym wieku, udział czynników genetycznych wydaje się mieć mniejsze znaczenie niż pozostałych czynników ryzyka czy starzenia się.

Przeczytaj też:

• Jaskra: Fakty i mity
• Zaćma i jaskra – jak je odróżnić
• Ból głowy: jak sobie z nim radzić domowymi sposobami
• Alzheimer – co jeść, żeby wzmocnić mózg?