Stopa cukrzycowa. Dlaczego diabetycy tracą czucie w stopach?

Zdarza się, że osobie chorującej na cukrzycę amputuje się stopę. Trudno to sobie wyobrazić i połączyć cukrzycę z koniecznością amputacji. A jednak tak może się stać, gdy diabetyka dotyka neuropatia cukrzycowa.

Za duży poziom glukozy a uszkodzenia nerwów

Co się dzieje wtedy, gdy we krwi jest za duży poziom glukozy i stan taki utrzymuje się przez kilka lat? Uszkadzają się małe naczynka krwionośne, te, które doprowadzają krew do nerwów. Stopa jest źle ukrwiona, co pociąga za sobą wysuszenie i pękanie skóry oraz pojawianie się owrzodzeń. Wszelkie rany, skaleczenia i zmiany skórne bardzo źle się goją i są podatne na zakażenia bakteryjne. Owrzodzenia i zakażenia mogą obejmować mięśnie, ścięgna, a nawet kości.

Uszkodzenia naczyń krwionośnych doprowadzających krew do nerwów powodują z kolei uszkodzenie nerwów. Najczęstszym przypadkiem jest neuropatia czuciowa. Tracimy wtedy czucie w palcach, dłoniach, stopach. To trudno sobie wyobrazić, ale na przykład wkłada się nogę do wrzątku i nic się nie czuje. Można stanąć na deskę, z której wystawał gwóźdź, zranić się i też nic nie poczuć. Tak właśnie dzieje się, gdy cierpi się na neuropatię w wyniku powikłania, które nazywa się stopą cukrzycową. To z kolei łatwo prowadzi do niekontrolowanych urazów i skaleczeń, a w konsekwencji do poważnych infekcji, deformacji stopy, zniszczenia stawów, a w końcu do konieczności amputacji części lub całej stopy.

Stopa cukrzycowa a amputacje kończyn

Na świecie stopa cukrzycowa jest najczęstszą przyczyną niewywołanej urazami czy obrażeniami utraty kończyn. Około 40-60 procent przeprowadzonych nieurazowych amputacji kończyn dolnych jest następstwem późnych powikłań cukrzycowych.

Przeczytaj też:

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi